MAŁA ENCYKLOPEDIA PIWOWARSTWA

cz. V (przedostatnia) - zalewka

Ostatni wpis dotyczący Małej Encyklopedii Piwowarstwa Krakowa i Kazimierza, której premiera zaplanowana jest na koniec tego roku. Tym razem hasło pokazujące, że nie wszystko w piwowarstwie  tego okresu było idealne, zaś sposoby szynkowania piwa - i towarzyszące im sposoby oszustw (niestety!) przypominały niekiedy czasy współczesne. Warto zwrócić uwagę, że nie opisano psucia piwa poprzez rozcieńczanie go wodą. Czyżby więc nie posuwano się wówczas do tak podłych metod?

Ilustracja z roku 1637, zamieszczona w Hausbücher der Nürnberger Zwölfbrüderstiftungen. Przedstawia karczmarza (piwowara) z cynową konwią i kuflem piwa.

Zalewka – popularna nazwa kontroli przeprowadzanych w karczmach, mających na celu sprawdzenie, czy piwo zostało wymierzone sprawiedliwą miarą. Podawane konsumentom piwo fałszować można było na wiele sposobów, o czym informują przepisy o zalewce z roku 1603: a zapobiegając skargom ludzkim na karczmach podług dawnego zwyczaju ma być zaliewka, to jest, iż gdyby słudzy urzędu JM doszli tego, że gospody gdzie szynkują bądź na pienieniem zbytnim, bądź miarą fałszują, piwo było dane (a sługom jako doma tak na ulicy wolno tego dochodzić będzie) tedy ten karczmarz od którego piwo tak dane pokaże się, karan będzie winą grzywien czternastu. Zapis ten powtórzono w roku 1613, a następnie w latach 1615 i 1617. Innym sposobem fałszowania piwa było mieszanie zlewek (niedopitego piwa) ze świeżo szynkowanym piwem.